Duchota i inne wiersze o tęsknocie

Sieć

Tęsknota jest jak sieć 
tkana uporczywie przez natrętnego pająka.

Z kąta w kąt
włóczę się i potykam.

Lecz w żadnym z kątów nie zatrzymuję się 
na dłużej,

bo nie lubię tej lepkości
pajęczyn.


Siedzisko

Barowy stołek 
jest tak wytarty,
jakby miał ze sto lat.

A w dodatku świeci pustką.

Wtorek, 2 nad ranem.

Aromat wiśniówki 
paruje znad blatu.

Gdzieś tam, 
3000 km stąd
miasto o zapachu 
bram i rynien.

Gdzieś tam,
gdzie mnie nie ma.

Gdzie stołki pamiętają
ciepło naszych
dup.


(28.03.2017 Aranjuez)

Duchota

Odbijam się od ściany do ściany.
Trzy kroki w tył
MUR
Cztery kroki w przód
CEGŁY.

Krople potu spływają po plechach.
DUSZNO.

Dach jest tak szczelnie zabezpieczony,
że nie słychać nawet
dźwięków miasta.

Powietrze tak słodkie,
że klei się jak miód,
a jednak tak gęste
jak galaretka truskawkowa.

Trzy kroki w tył,
cztery w przód...

Pod strzechą
buja się
sznur.


(29.03.2017)

Klatka

Gdzieś tam, poza mną
złota kula nadaje życiu bieg

choć tu, gdzie jestem,
panuje wieczny cień.

Gdy próbuję przegryźć
pręty klatki,
jedynie ostrzę sobie zęby.

A druty, choć złote
nadal sterczą
jak pnie pościnanych drzew.

(29.03./6.04.2017)

Bez śladu

Otwieram już trzecią
butelkę szampana.

Świętuję swoją wolność.

Ani śladu obrączki na palcu
i szyi.

Ani śladu zabawek 
i porysowanych ścian.

W jedną walizkę schowam wszystko.

Celebruję ten wieczór,
niepowtarzalny.

Otwieram okno,
podmuch świeżego powietrza sprawia,
że kręci mi się w głowie.

Zdejmuję włosy ze szczotki.
Dokańczam szampana.

W zagajniku, który ledwo już pamięta
twoje imię
zapada cisza.

(6.04.2017)